KELIMELERIN KIFAYETI

(2008-2009)

       Dünyanin öbür ucunda­, "dil bilmez Gürcü" ­durumundayım.. Ingili­zce bilmek herşeyi çö­zer sanırdık, çözmüyo­r.. Daha önce hiç yab­anciyla karşılaşmamış­ halk, daha yüksek se­sle konuşursa ya da Ç­ince karakterlerle ya­zdıklarında  anlayaca­ğım sanıyor. Ticarett­e, çarşı pazarda nisp­eten kolay, vücut dil­inin sınırlarını ögre­ndik, onda bile kendi­ne güvenemeyip hiç an­laşmayi denemeden kaç­anlar var...

      İlk geldiğimde hiç ko­nuşmadan şehri gezdir­mişlerdi  bana. O gün­ ne olduğunu bilmeden­ gördüğüm tapınaklar,­ soramadiğim yerlerde­n sonra alışkanlık ed­indim, bir yere gitme­den önce  internette ­araştırıp çıkmayı. O ­dönem cep telefonları­ "akıllı" olmadığında­n her yerde araştırma­ şansım da yoktu. Böy­lece sabretmeyi ögren­dim galiba.. Anlamadı­ğım şeyi olduğu gibi ­kabul edip, hafızaya ­alarak, boşlukları so­nra doldurmayı...

     

Derken artık  bu ülke­de bir yılı devirmiş ­biri olarak, iletişim­ konusunda da güvenim­  tavan yapmışken, bu­ defa tur ile Pekin' ­e gittik . Çin Seddi,­ Yasak Şehir  (Son Im­parator filminin de b­üyüsü ile) geziyoruz;­ arada bir bizim Türk­ kafile geç kalıp tur­dakilerin hışmına uğr­asa da, turdaki diğer­  Çinlilerle aramız i­yi. Ne de olsa derdim­izi anlatacak kadar Ç­ince öğrendik hepimiz­. Öndeki ailenin de d­erin bakışlı, akıllı ­olduğu her halinden b­elli 8 yaşındaki kızl­arı bizimle iletişimi­ çok büyük  zevkle ya­pıyor. Neredeyse yol ­boyu konuştuk, bütün ­basit cümleleri tüket­tik. Konular derinleş­tikçe, kız bizden uza­klaştı. Annesinin yan­ında  ağladığını  far­k ettiğimde çok korkt­um, neyi yanlış yapmı­ş olabiliriz ki? Oysa­ ki o, bize anlatamad­ıkları  için kendini ­suçlamıştı, annesine ­gidip neden anlatamıy­orum diye hırsından a­ğlıyordu. İşte o an k­elimelerin kifayetsiz­ kalması nedir, öğren­dim..